Jarosław Sokołowski <j...@l...waw.pl> writes:

> W przypadku poligraficznych rastrów do zdjęć mówiło się o LPI, ale
> w praktyce wychodzi na jedno. Stopnie szarości były nieokreślone,
> bo to analogowa technika. O efektach mocno zależnych od czynnika
> ludzkiego.

Miałem na myśli gazety (czarno-białe), w których zdjęcia były składane
z kropek. Były w ogóle inne? To chyba działało tak, jak w laserze.

Tam, jakby to napisać, LPI były składane z DPI, wraz ze zmniejszeniem
rozdzielczości. Może napiszę tu truizm, ale takie najprostsze
rozwiązanie polegało na pogrupowaniu np. kwadratów 10x10, co dawało 100
stopni szarości (coś a la teraz 7 bitów) w rozdzielczości (LPI) 10x
mniejszej niz DPI. Oczywiście, mniej stopni szarości, więcej LPI.
Przypuszczam, że 30 LPI w laserze było właśnie czymś takim, i być może
to był właśnie ten "brzydki" efekt, który pamiętam.

Nie dotyczyło to, rzecz jasna, (normalnego) tekstu, grafiki 1-bitowej
itp.

Przy względnie współczesnym ditheringu (czyli takim jaki robił soft
z końcówki lat 80) wartość LPI jest dynamiczna, można określić
(teoretyczną) minimalną wartość (np. przy 1200 DPI i 16x16 dla 256
odcieni mamy >= 75 LPI).
--
Krzysztof Hałasa