Pan RoMan Mandziejewicz napisał:

>> Był jeden mały problem: książeczka czekowa miała stosunkowo
>> niewiele kartek.
>
> Dawniej 50, potem 25 a potem zaczęli wydawać czeki na sztuki.
> Ale wtedy ja już używałem karty, gdzie tylko się dało.

Zgodnie z obowiązującym w Polsce prawem czekowym, czek można
wystawić choćby na kartce wyrwanej z zeszytu w kratkę. Cechy,
jakie ma spełniać taki kwitek, wymienione są już w pierwszym
artykule. Nie jest to zbyt skomplikowane. W czasach, gdy czeki
były rzeczywiście powszechne (przed wojną), druk własnych
blankietów nie był osobliwością.

>> Drugi problem: ręcznie należało wypełnić kwotę oraz dane
>> beneficjenta,
>
> Zazwyczaj przy zakupach wpisywało się własne dane. Taki paradoks
> czeków PKO BP i BS.

Raczej paradoks ustroju i jego podejścia do prawa. Taki czek był
bowiem nieprzydatny dla sprzedawcy -- bank mógł i powinien odmówić
jego realizacji. Co innego, gdyby przy własnych danych umieścić
dopisek "lub okazicielowi". Ale to z kolei czyni go równoznacznym
z czekiem wystawionym po prostu "na okaziciela", z czym jest
zdecydowanie mniej pisaniny.

A ja wypełniałem czeki na drukarce atramentowej -- i też poczta
mi je realizowała.

--
Jarek