Pan Paweł Pawłowicz napisał:

>> Za to późniejsze pomysły przetrwały. Zamiast kilsz srebrowych używa
>> się jakichś dziwnych polimerów, które po naświetleniu rentgenowskim
>> świecą swoim światłem (nie wiem jakiej długości), a to jest skanowane
>> elektronicznym przetwornikiem. Te "klisze" są do wielorazowego użytku.
>> To jeszcze działa, choć nowsze urządzenia mają przetwornik wprost,
>> nie przenosi się klisz spod lampy rentgenowskiej do skanera. Tak czy
>> inaczej lekarz ogląda czarnobiały obraz.
>
> To nie jest "zamiast". To jest scyntylator który świeci pod wpływem
> promieniowania rentgenowskiego. Do warstwy scyntylatora bezpośrednio
> przylega klasyczny materiał światłoczuły. Istniała też wersja w której
> robiono fotografię scyntylatora na filmie fotograficznym. Lekarze
> nazywali to "mały obrazek". I bardzo tego nie lubili twierdząc, że
> niewiele na tym widać a pacjent dostaje dużo większą dawkę
> promieniowania. A jeszcze wcześniej lekarz po prostu oglądał świecącą
> warstwę scyntylatora.

To są kolejne, jeszcze inne rzeczy. Kiedyś żona złamała rękę, trafiła
na SOR szpitala, w którym znajomy robi za technika od zdjęć. No to mi
pokazał wszystko od kuchni. Zamiast kasety z kliszą srebrową podłożył
jakieś takie cóś płaskie, potem włożył to w diwajs, który nazywał
"skanerem". A lekarz, który to opisywał, był na drugim końcu budynku
i na innym piętrze. Cósia używał potem drugi raz, więc nie scyntylator
z materiałem światłoczułym. Teorii zupełnie nie znał, więc potem sobie
poguglałem za napisami na tej aparaturze i trafiłem na polimery. Ale
też wiele do dzisiaj nie pamiętam.

Mały obrazek też pamiętam, komuna robiła przesiewowe badania gruźlicze.
Faktycznie, nic one nie dawały, rozpoznać się dawało tylko zaawansowane
stadia.

--
Jarek