Pan Paweł Pawłowicz napisał:

>>> wyższe wartości są po lewej stronie. Czasami skala jest też
>>> nieliniowa, choć w nowych aparatach jest zwykle liniowa.
>>
>> Czyli te same jednostki służą do opisania całkiem różnych rzeczy.
>
> Nie do końca różnych. W IR obserwowane są drgania pojedynczych wiązań,
> bądź układów wiązań. Widmo przedstawia absorbcję promieniowania przez
> poszczególne wiązania. W spektroskopii Ramana też obserwuje się drgania
> wiązań bądź ich układów, tyle że widmo przedstawia emisję próbki
> wzbudzonej światłem lasera. Ale zasadniczo obserwuje się te same drgania
> (nie do końca jest to prawda, kwantowe reguły wyboru są różne w IR i w
> Ramanie, zależy to od symetrii cząsteczki).

OK.

>> Tu podaje się wprost ile okresów fali wchodzi na jeden centymetr.
>
> Po ludzku nazywa się to liczba falowa. Ma to do siebie, że jest
> proporcjonalna do energii kwantu.

Zaraz ktoś się przyczepi, że liczba powinna być na metr, a nie centymetr.

>> W przesunięciu ramanowskim liczba opisuje, o ile więcej (lub mniej)
>> grzbietów znajdzie się na długości centymetra po rozproszeniu
>> światła monochromatycznego na podrygującej cząsteczce chemicznej.
>
> A widmo Ramana jest jakby wstęgą boczną w stosunku do częstotliwości
> lasera wzbudzającego. Ta "wstęga" wygląda jak widmo IR, z zastrzeżeniem
> do uwagi o regułach wyboru.

No właśnie, jest to wstęga, przesunięcie. Liczby są niejako niezależne
od długości fali lasera pobudzającego. A jak to wygląda w IR? Zaznaczam,
że nie miałem do czynienia z tą spektrografią. Ale zrozumiałem, że to są
bezwzględne długości fali pochłanianej.

Jak to właściwie jest -- z absorbcji IR można wydusić podobną wiedzę na
temat cząsteczko, co z rozproszenia ramanowskiego?

--
Jarek