W dniu 2018-09-11 o 09:49, Robert Wańkowski pisze:
> W dniu 2018-09-10 o 23:23, WM pisze:
>> Równanie bezwymiarowe linii ugięcia wygląda ładniej:
>>
>> Y= X^4-2*X^3+X      dla  0<X<1
>
> To ma zastosowanie dla dowolnego l?
> Wystarczy przeskalować krzywą, którą otrzymam?
>

Tak, to jest zaletą zmiennych bezwymiarowych, ich uniwersalność.

Znając długość belki l i odległość od końca belki x, możesz wyliczyć
zmienną bezwymiarową X=x/l.
Dla tej współrzędnej X wyliczasz bezwymiarowe ugięcie -Y ze wzoru:
Y= X^4-2*X^3+X

Rzeczywiste ugięcie "w" uzyskasz mnożąc Y przez [(q*l^4)/(E*J*24)]

Mnie uczono na studiach jak wprowadzać zmienne bezwymiarowe i czym są
liczby podobieństwa.
Jak rozmawiam z inżynierami młodego pokolenia, to mam wrażenie, że już
ich nie uczą jakie ma zalety takie podejście.
Młody wrzuca problem do programu komputerowego i ma rezultat.
Nie robi analizy wpływu poszczególnych czynników na wynik.

Przy podejściu bezwymiarowym, widać jaki jest ten wpływ na pierwszy rzut
oka.

w = Y * [(q*l^4)/(E*J*24)]

Jeżeli zwiększymy obciążenie jednostkowe q dwukrotnie, to ugięcie w też
się zwiększy dwukrotnie.
Jeżeli zwiększymy długość belki zaledwie 1,2 raza (o 20%) to ugięcie
zwiększy się około dwukrotnie.
Jeżeli zmniejszymy sztywność belki dwukrotnie, to ugięcie zwiększy się
dwukrotnie.


WM