W dniu 03.12.2025 o 18:20, Jarosław Sokołowski pisze:
> Pan Michał Jankowski napisał:
>
>>>> W Grójcu ok. 1976 z całą pewnością była żywa i się na nas wkurzyła,
>>>> jak zadzwoniliśmy z kolegą tak ze 20 razy... Coś takiego zrobiła,
>>>> że telefon zaczął dzwonić jak szatan bez przerwy i musieliśmy zdjąć
>>>> słuchawkę na stół...
>>> Połączenia z numerem zegarynki (926 czy tam 06) kierowane były do
>>> telefonistki, która zestawiała połaczenia poza Grójec?
>>
>> Odwrotnie. Do telefonistki, która łączyła połączenia zamiejscowe do
>> Grójca. Z Grójca na zewnątrz kręciło się tarczą.
>>
>> A potem (a może już wtedy?) w obie strony kręciło się tarczą, ale żywa
>> telefonistka nadal była. I był do niej numer 926 specjalnie do zegarynki.
>
> Jak według regulaminu powinno wyglądać takie połączenie? Czy zaraz po
> odebraniu miała bez pytania mówić "osiemnasta dwadzieścia", może jescze

Mówiła jeden raz i odkładała słuchawkę. A że po kilku razach połapaliśmy
się, że wypowiedzi się nieco różnią więc nie mogą być "z płyty", to już
dalej dzwoniliśmy specjalnie i coś tam wołaliśmy w stylu "czy pani jest
żywa?".

> powtarzać to w kółko? Jakoś się nie dziwię, że była na was wkurzona.

:)

>
> Zastanawia mnie tylko, jak w takiej przymitywnej centrali wyglądała
> identyfikacja połączeń. Skądeś musiała wiedzieć, komu odwdzięczyć się
> psikusem. Chyba że zemsta nastąpiła już w trakcie połączenia.

Lampka się pewnie zapalała, która linia jest w użyciu. W małej centrali
to zupełnie wystarczy...

MJ