On Wed, 3 Dec 2025 18:43:17 +0100, Michał Jankowski wrote:
> W dniu 03.12.2025 o 18:20, Jarosław Sokołowski pisze:
>> Pan Michał Jankowski napisał:
>>
>>>>> W Grójcu ok. 1976 z całą pewnością była żywa i się na nas wkurzyła,
>>>>> jak zadzwoniliśmy z kolegą tak ze 20 razy... Coś takiego zrobiła,
>>>>> że telefon zaczął dzwonić jak szatan bez przerwy i musieliśmy zdjąć
>>>>> słuchawkę na stół...
>>>> Połączenia z numerem zegarynki (926 czy tam 06) kierowane były do
>>>> telefonistki, która zestawiała połaczenia poza Grójec?
>>>
>>> Odwrotnie. Do telefonistki, która łączyła połączenia zamiejscowe do
>>> Grójca. Z Grójca na zewnątrz kręciło się tarczą.
>>>
>>> A potem (a może już wtedy?) w obie strony kręciło się tarczą, ale żywa
>>> telefonistka nadal była. I był do niej numer 926 specjalnie do zegarynki.
>>
>> Jak według regulaminu powinno wyglądać takie połączenie? Czy zaraz po
>> odebraniu miała bez pytania mówić "osiemnasta dwadzieścia", może jescze
>
> Mówiła jeden raz i odkładała słuchawkę. A że po kilku razach połapaliśmy
> się, że wypowiedzi się nieco różnią więc nie mogą być "z płyty", to już
> dalej dzwoniliśmy specjalnie i coś tam wołaliśmy w stylu "czy pani jest
> żywa?".
>
>> powtarzać to w kółko? Jakoś się nie dziwię, że była na was wkurzona.
>>
>> Zastanawia mnie tylko, jak w takiej przymitywnej centrali wyglądała
>> identyfikacja połączeń. Skądeś musiała wiedzieć, komu odwdzięczyć się
>> psikusem. Chyba że zemsta nastąpiła już w trakcie połączenia.
>
> Lampka się pewnie zapalała, która linia jest w użyciu. W małej centrali
> to zupełnie wystarczy...

Albo wręcz musiała kabel w odpowiednią dziurkę wsadzic ...
a nie, centrala automatyczna, skoro wykręcaliście.

Ale musiała jej się wyświetlać linia dzwoniąca, chocby na potrzeby
łączeniowe i rozliczeniowe.

J.