Takie tam ciekawostki z końca PRL. Wklejam dwa artykuły z (tfu) Wyborczej... Tak się
kiedyś załatwiało interesy :)

Ciekawe jak potoczyłaby się historia, gdybyśmy faktycznie zakupili licencję na E-10B,
zamiast prywatyzować Teletrę.

HALO CENTRALO!
Gazeta Wyborcza nr 87, wydanie z dnia 07/09/1989, str. 4
Poznańskie przedsiębiorstwo Telcom- Teletra, za pośrednictwem centrali handlu
zagranicznego Electrim, przymierza
się do zakupu licencji na produkcję central telefonicznych. Zakup licencji ustawia
polską telekomunikację na
kilkadziesiąt najbliższych lat. Pismo w sprawie licencji, sygnowane przez ministrów
Wilczka i Kamińskiego, nakazuje
podpisać umowę z firmą Alcatel do 30 września 1989 roku. Do tego samego dnia mają być
przedstawione oceny
innych ofert licencyjnych. Po co oceniać propozycje innych firm, skoro wiadomo, że
licencję zakupi się we Francji.
Gdy w połowie lat osiemdziesiątych w Ministerstwie Łączności powstał pomysł zakupu
nowej międzynarodowej
centrali telefonicznej i znalazły się na to pieniądze, rozesłano oferty do kilkunastu
różnych firm zachodnich. Po
wstępnym werdykcie na placu boju pozostały trzy: holendersko- amerykańska ATT and
Philips, zachodnioniemiecka
Siemens i francuska Alcatel. (Alcatel jest przedsiębiorstwem ? tak mówią jego
konkurenci z Zachodu ? najbardziej
agresywnym na rynku wschodnim. Ponoć załatwia interesy w ten sposób: zbiera silną
delegację, łącznie z ludźmi z
francuskiego Ministerstwa Poczty, łapie kontakt na szczeblu ministerialnym gdzieś na
wschód od Łaby, a w krajach o
scentralizowanej gospodarce znaczy to prawie tyle samo, co końcowy sukces).
Uprzedzając bieg wydarzeń powiem,
że rywalizację wygrali Francuzi.

HALO, CENTRALO!c.d.
[podpis] Paweł SMOLEŃSKI
Gazeta Wyborcza nr 97, wydanie z dnia 21/09/1989, str. 4
Za około 6 milionów dolarów Polska kupiła międzynarodową centralę telefoniczną od
francuskiego koncernu Alcatel.
Wybrano rozwiązanie najgorsze z możliwych; analogiczne oferty zachodnioniemieckiego
Siemensa i amerykańsko-
holender-skiej firmy ATT-Philips w ocenie fachowców byty zdecydowanie lepsze.
Równolegle w Instytucjach
zarządzających polską telekomunikacją krążyła notatka sygnowana przez ówczesnych
ministrów: łączności, żeglugi i
transportu, Janusza Ka-mińskiego uraz przemysłu, Mieczysława Wilczka, nakazująca
poznańskiej Teletrze podpisanie
do 30 września umowy licencyjnej z Alcatel na produkcję central krajowych, mimo że w
tym samym terminie miały
spłynąć oferty z Innych firm.
Zostałem zaproszony do Wielkopolskich Zakładów Te-leelektronicznych
"Telkom--Teletra", żeby ? jak wyraził się w
rozmowie telefonicznej dyrektor Jerzy Klu-czyński ? wyjaśnić niektóre sprawy związane
z kontaktami Alcatel z polską
telekomunikacją. W spotkaniu u-czestniczyło szefostwo poznańskiego przedsiębiorstwa,
przedstawiciel rady
pracowniczej i zakładowej "Solidarności" oraz dyrektor Dyrekcji Wojewódzkiej Polskiej
Poczty, Telegrafu i Telefonu.
Rozmawialiśmy na temat ewentualnego zakupu licencji lub powołania przez Te-letrę i
Alcatel joint-venture w celu
uruchomienia produkcji centrali telefonicznej E 10 B. W trakcie rozmowy szefowie
poznańskiego przedsiębiorstwa
przekonywali, że:
? sformułowanie: "Zakłady Telkom-Teletra oraz PTHZ Electrim doprowadzą do zakończenia
rozmów oraz podpisania
umowy z firmą Alcatel (...) do końca września 1989 roku", pochodzące z notatki
relacjonującej przebieg narady, której
przewodniczyli ministrowie (dziś
już byli) Janusz Kamiński i Mieczysław Wilczek, jest nieudolnym i zbyt kategorycznym
zapisem ustaleń. W toku
dalszych negocjacji preferowana miała być firma francuska, co nie oznaczało zerwania
kontaktów bądź pozorowania
rozmów z zachod-nioniemieckim Siemensem;
? ostateczne oferty pochodzące od Alcatel i Siemensa mają być przedstawione Teletrze
do połowy października 1989
roku;
? Teletra od wielu lat produkuje centralę telefoniczną E 10 A na licencji Alcatel i
dlatego podtrzymywanie licencyjnych
związków z Francuzami może być dla przedsiębiorstwa korzystne;
? jeżeli jednak oferta niemiecka będzie pełniejsza i bardziej korzystna, umowa
zostanie podpisana z Siemensem.
Przedstawiciel rady pracowniczej powiedział, iż o zakupie licencji decyduje samorząd
załogi. Stanowi to gwarancję, że
transakcja będzie korzystna dla przedsiębiorstwa. O naradzie z Ka-mińskim i Wilczkiem
oraz na-
kazowych sformułowaniach notatki słyszał natomiast po raz pierwszy, mimo iż rada
pracownicza powinna być o tak
istotnych dla Teletry sprawach informowana na bieżąco (narada odbyła się 30 czerwca
1989 roku). Dyrektorzy
odrzekli, że pismo nie dotarło do samorządu przez niedopatrzenie lub zaginęło gdzieś
w papierach.
Wiceprzewodniczący zakładowej "Solidarności" powiedział, że związek zainteresowany
jest w podpisaniu u-mowy
licencyjnej (z kim, to już sprawa drugorzędna), gdyż umożliwi to wzrost płac załogi.
Nikt nie bronił zakupu francuskiej
centrali międzynarodowej. Zgodzono się, że o-ferty Siemensa czy ATT-Phi-iips były od
propozycji Alcatel
zdecydowanie lepsze. Tak więc pytania postawione w artykule "Halo, centralo!" ("GW"
nr 87) są w dalszym ciągu
aktualne. Sądzę, że warto je przypomnieć:
? dlaczego były minister Janusz Kamiński twierdzi, że centrala międzynarodowa Alcatel
jest najlepsza z tych, które
Polsce oferowano, skoro jest dokładnie odwrotnie?
? dlaczego o zakupie centrali francuskiej między innymi przesądziła ponoć możliwość
produkcji w Polsce części
zamiennych, skoro to jest niemożliwe?
? jakie są PRAWDZIWE powody zakupu międzynarodowej centrali telefonicznej Alcatel?
Paweł SMOLEŃSKI