Użytkownik "Adam" <a...@p...onet.pl> napisał w wiadomości
news:op163g$o7d$1@usenet.news.interia.pl...
>> No, z pewnością wśród nas znajdą się tacy, co niejedną noc przepędzili z
>> jakąś niezbyt wyrafinowaną gierką, z brzęczącą muzyczką, bo... była
>> świetna zabawa w gronie znajomych i grało się do rana.
>
> Żeby to jedna noc :)
> Czasami chodziliśmy wieczorem do znajomego księdza, któren to podówczas
> był w posiadaniu "mydelniczki" albo Atarynki - nie pamiętam.
> W każdym razie z trudem załadowało się grę. Oczywiście nie można było
> wtedy oddychać, a tym bardziej chodzić, bo się gra nie wczytała - pamięta
> ktoś?

No, jak nie, jak tak!!!
Nawet ja tego doświadczyłem :))
Dokładnie już nie pamiętam, co to było (trudno o to po c.a. 30 latach), ale
nawet, to proces był podobny "mentalnie", czyli można było traktować, jak
ładowanie programu.
Musiałem wyjść z pokoju, by rzecz się udała... Inaczej z ładowania nici :))

> Siadało się z dżojstikami (wyglądającymi wtedy jak prostopadłościan z
> wetkniętym kijem) a za chwilę ksiądz przychodzi i mówi, że musi już iść

Chyba mam gdzieś jakiegoś sprzed lat, się kojarzy. A ile (choć mnie się nie
zdarzyło) połamanych było w emocjach, albo "znowu k..wa przyp...iłem tym
j...nym samochodem w ten p...ny słupek"... :)

> na poranną mszę - taka to była "chwila" ;)

Nie inaczej!!
Jak ojciec gdzieś na 1-2 lata, zanim u nas wypuszczono to:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Ameprod_TVG-10 przywiózł z któregoś z wyjazdów
zagranicznych (był trenerem kadry narodowej żeglarzy) grę, na tym układzie
właśnie, to nie zliczę, ile było na tym grane przez wszystkich znajomych,
ile nocy, znajomy kiedyś akurat przyjechał ze swoją drużyną, na jakieś
zawody, które akurat były w Warszawie, to połowa spała, a połowa grała :)
Aż urządzenie po prostu, uczciwie, rozpadło się.

>>> Pomijam tu aspekt klawiatury (ważona, przełącznikowa, piezo, itp).
>>
>> Najpierw i tak należy chyba nauczyć się grać na jakiejkolwiek...
>
> Zgadza się.
> Mnie chodziło o aspekt generowania dźwięku.
> Przykładowo: piezo widzi siłę nacisku, przełącznikowa po czasie
> styk1/styk2 liczy szybkość naciskania klawisza - w ten sposób wpływało się
> m.in. na głośność dźwięku.

Tylko teraz myślę, jak w niezawodny sposób sprzęt ma się przekonać, żśe
klawisz jest tam, gdzie jest, np. gdyby został naciśnięty i bardzo powoli
puszczony, żeby to nie zostało si8ę nako naciśnięty i trzymany w
nieskończoność. Więc obok piezo, coś jeszcze, co wykluczy zakleszczenie się
stanu. Tak głośno myślę... Przesłonka fotoelektryczna z drobnej siatki,
będzie można nacisnąć zarówno bardzo powoli, jak i ekstremalnie szybko. NB.
Widziałem takie coś w twardym dysku, Quantum LP52.
Ewentualnie, ale tu bym się raczej uśmiechnął, gdyż wydaje mi się, że mogło
by być zbyt wrażliwe na zakłócenia i obce pola - wariometr, przestrajający
obwód, bądź z badaniem jego indukcyjności. Więc prędzej fotoelekrycznie,
transoptory są niewielkie i taka przesłonka mogła by sobie jeździć w jego
szczelinie. A dobrze zrobiony instrument mógłby grać nawet w pełnym słońcu,
mam fotomyszkę, nawet w pełnym słońcu chodzi ładnie.

> A co do grania: niedawno "odkryłem" człowieka, który potrafi grać na
> klawiszach, głównie organach. Grać na jakichkolwiek, nawet kilkugłosowych
> z mechaniczną trakturą gdzieś w małym wiejskim kościółku.
> Widać, że "brakuje mu instrumentu" - wstawia czasem żarty muzyczne, nieco
> zmienia melodię, jest naprawdę niesamowity. Duży talent, niesamowita
> wyobraźnia. A człek skromny, niczym się nie wyróżniający.

Talent jest jak diament. Nabiera wartości po oszlifowaniu. Ale, źle
oszlifowany, pęknięty porzy obróbce, traci wartość nieodwracalnie.

> Słucham go z wielką przyjemnością.
> Z wielką, w porównaniu do innych osób, którym "instrument przeszkadza",
> natomiast są uznawani za dobrych artystów.

W sumie to się chyba czuje. Także po tym, jaka jest interakcja takowego
artysty ze światem. Niektórym średnio dobrym chętnie by się stawiało w
knajpie wszystkie kolejki, a niektórych znakomitych lało by się po mordzie,
za mendowaty charakter. Jestem cholernie wyczulony na tych, co to mając
wiedzę, co jako takie jest dobre, traktują innych z wyższością, a wtedy jak
Franz Maurer mawiał - wy*.*ć.

>
> Nazywa się Gert van Hoef.
>
> Przykładowe, losowe linki:
>
> https://www.youtube.com/watch?v=ey_8VSD7fgc

Świetne, natychmiast rozpoznałem barok, po pierwszych dźwiękach, zanim
wczytałem się w tytuł i objaśnienia. Ta muzyka, z dawniejszej, szczególnie
mi leży, jako bogata w ozdobniki, które nie rażą uszu, jak we współczesnej
sztuce, a właściwie wypocinach pseudoartystów. Biedacy, nie kojarzą, że gdy
rozłączy się treść i formę, to trzeba to mieć idealnie opanowane, by się
komponowało.
Wykonanie doskonałe, lecz dźwięk bardzo męczący, wskutek pogłosu, dźwięki
same wręcz się dławią, zagłuszają.

> https://www.youtube.com/watch?v=MuTtXmnjV3o

Jaki znany utwór!!! Akustycznie słychać nieco lepiej, choć nadal mocno
bootlegowato.

> https://www.youtube.com/watch?v=g2p7cejND70

Dźwięk jeszcze lepszy, ciekawe wrażenie robi krążący bas, jakby trzmiel
latał :) Nadal bootleg (zdaję sobie sprawę, że dobrze to uchwycić, to nie
fraszka), choć nie ma przykrego wrażenia wzajemnego duszenia się dźwięków,
jedynie lekko się zlewają od mnogości. Interesowało mnie też zobaczenie
całego pomieszczenia, ale się nie udało i panorama dźwiękowa nie zgrała mi
się z panoramą optyczną. Ale to miki, dźwięk jest ważniejszy.

>
> albo klasyka w duecie (z żartami):
>
> https://www.youtube.com/watch?v=OUZfrt8dpf4

Czwarta melodia, to izraelska "Hatikva(h)" ("Nadzieja"), nieoficjalny hymn
państwowy.

>
> Uwaga: żarty muzyczne - trzeba znać melodię, aby wychwycić.

Znam wszystkie te melodie :)

> Jeszcze jedno: do słuchania organów przydaje się dobre nagłośnienie, które
> potrafi "zatrząść flakami", jeśli jest taka potrzeba.

Oj, tak... W takich nagraniach często ucieka właśnie najważniejsze,
stanowiące istotę utworu. Tak i tutaj, ginęły słabsze dźwięki, ale tu nie
wiem, czy nie od kompresji stratnej dźwięku.
Relatywnie najlepiej technicznie odebrałem kawałek trzeci, gdzie z treści
uleciało względnie najmniej.
Ale i tak muza jest bardzo fajna. Ja po prostu na co innego i inaczej
zwracam uwagę, ale umiem docenić dobre granie. Doceniam więc :)

Moje trzy ulubione kawałki barokowe:

https://www.youtube.com/watch?v=UR9j4NxV5eI
https://www.youtube.com/watch?v=CQgp-w-TXjQ inna wersja j.w. wrażliwi
zamknąć oczy (ja nie zamykałem) i słuchać, szacun dla gościa za odwagę i to,
do czego doszedł.

https://www.youtube.com/watch?v=Tv4McBxHnuM
(zadziwiająco trudno było znaleźć filmik o odpowiedniej jakości technicznej
i taki, coby treść komponowała się z formą, w wielu wykonaniach było to
przedobrzone, ponad miarę przeozdobnikowane, bardziej, niżz zamierzał
kompozytor, albo w jakiejś dziwnej tonacji, że gdy kto nie zna utworu, to by
go nie poznał w ogóle)

Wreszcie Gert, w utworze który żyje do dzisiaj, w ogromnej liczbie... a
wręcz ilości wersji. Oto utwór:
https://www.youtube.com/watch?v=UiwjoinWedk
oraz kilka przykładów dzieł pochodnych:
https://www.youtube.com/watch?v=tP1PXRiVoJw (tu słychać to bardzo wyraźnie
przez cały utwór)
https://www.youtube.com/watch?v=cDyq3zjJXXY
https://www.youtube.com/watch?v=FYEalr9lj74 (u Garego już nie ten głos...)
nie trafiłem wcześniejszej wersji.
To ostinato... Ponad 300 lat przetrwało...
Który ze współczesnych utworów przetrwa chociaż 100 lat?
A najlepsze, że do skomponowania tych dzieł (barokowych) nie potrzebowali
ŻADNEJ elektroniki... :P

--
Psy kochają przyjaciół i gryzą wrogów,
w odróżnieniu od ludzi, którzy niezdolni są do czystej miłości
i zawsze muszą mieszać miłość z nienawiścią.
(C) Zygmunt Freud.