Użytkownik Sqeeb napisał:
>
> Niklowanej blachy nie znalazłem, jakieś elektrody do spawania, ale
> kształtem nieodpowiednie. Może żyletki?
>

Do takich zabaw stosowałem elektrody węglowe wybebeszone ze starych
baterii R20. Miały fajny mosiężny kapturek do przylutowania przewodu.
Tylko miejsce lutowania z całym kapturkiem trzeba dobrze zabezpieczyć
przed dostępem elektrolitu bo elektroda dodatnia błyskawicznie
"odgnije". Ujemna też nie będzie "zadowolona". Generalnie: kontakt z
elektrolitem ma mieć tylko węgiel. Kiedyś dorwałem ogniwa od starych
central telefonicznych. Tam to dopiero były pręty węglowe :-)

>> Ewentualnie dać jakiś
>> bezpiecznik na wypadek zwarcia elektrod, choć solidna konstrukcja
>> elektrolizera powinna wykluczyć taką możliwość.
>
> Co masz na myśli mówiąc 'solidna konstrukcja'? ;-)

Najprostszy "elektrolizer" do uzyskiwania samego wodoru (tlen idzie do
atmosfery) to kubek metalowy z elektrolitem i menzurka lub probówka dnem
do góry. Do menzurki od spodu włożony odizolowany drut zwinięty w
sprężynkę. Do kubka podłączamy plus, do druta minus i już do góry mkną
wesołe bąbelki :-) Oczywiście w takich warunkach nie trudno o zwarcie
druta z kubkiem :-) Jako zasilacza używałem niezawodnego zasilacza do
kolejki elektrycznej "Piko", który miał zabezpieczenie
przeciwprzeciążeniowe.
Solidna konstrukcja to np. "H"-rurka ze stałymi elektrodami. Jak masz
jakiś statyw coby konstrukcja się nie chybotała to będzie dobrze.


P.S. Że też w dzieciństwie chaty w powietrze nie wysadziłem, to cud :-)


Pozdrawiam
Grzegorz