> Gdyby przyjąc Wasze prowadzace na manowce założenie, że klasy i gatunki
> stali nic nie mówią nt. przydatności wyrobu do gięcia oznaczałoby to, że
> nie każdą partię, ale wprost każdą rurę przed gięciem należałoby
> indywidualnie przedtem przebadać, bo skoro klasa stali nic nie ma do
> tego, to i także zawsze istniejące fluktuacje mniej istotnych parametrów
> w ramach klasy także.
> Powtarzam ,- skoro jesteśmy inzynierami to więcej realizmu!

Nie twierdzę, że każdą rurę należy badać, ale akurat tak się składa, że
już kilku klientom dostarczyłem przyrządy, których celem istnienia jest
selekcja wyrobów lub półfabrykatów. Jest to coraz powszechniejsze w
wielu dziedzinach przemysłu.

Nie zawsze da się zapewnić jednakowe parametry materiałów, lub też jest
to nadmiernie trudne. Selekcja może być jedynym sensownym rozwiązaniem.
Nie mam zamiaru twierdzić, że akurat w tym wałkowanym tutaj temacie rur
ma to sens, ale jest to powszechna praktyka przemysłowa:

1. Badania nieniszczące półfabrykatów pod kątem wad i odchyleń
wymiarowych są na przykład od wielu lat stosowane w hutach.

2. Bardzo wielu odbiorców wałków stalowych i tym podobnych półfabrykatów
bada ich wady i parametry przed poddaniem ich obróbce. Wygląda na to, że
niedługo będziemy robić projekt, którego celem jest właśnie kontrola
powtarzalności własności mechanicznych takich wyrobów. Odbiorcę
interesuje wręcz tomograficzne ich prześwietlenie pod kątem zmiany
parametrów mechanicznych w objętości. Pierwsze badania pokazały, że
różnice są i to niebłahe.

Trzeba wziąć pod uwagę, że dzisiaj produkuje się wiele bardzo
wyrafinowanych wyrobów, których obróbka jest kosztowna, a parametry
wyżyłowane. Na podstawie zapytań, które dostaję, oceniam, że tematyka
wstępnej kontroli u odbiorcy, lub też końcowej u producenta jest coraz
bardziej istotna i dotyka coraz bardziej wyrafinowanych parametrów.
Jeszcze ze 20 lat temu kontrolowano głównie gotowe wyroby w krytycznych
miejscach (np. spawy), dzisiaj zdarzają się nawet tak - wydawało by się
dziwne - projekty, jak na przykład indywidualna kontrola każdej nitki
spaghetti pod kątem rozkładu wilgoci, o wyrafinowanych wyrobach
przemysłowych już nie wspominając. Przemysł w zaawansowanych krajach
zmierza do bardzo wyrafinowanej i zautomatyzowanej produkcji, a ta nie
może się obyć bez kontroli na wszystkich etapach. Czasem urządzenia
kontrolujące są znacznie kosztowniejsze niż produkujące, ale podzielam
pogląd, że jest to jedyna droga do perfekcyjnego wyrobu.

Ku mojemu zdziwieniu trend ten dociera też do prymitywnego raczej
polskiego przemysłu. Powodując jednak na razie głównie szok w postaci
zdziwienia, że kontrola bywa trudna i droga.

W. Bicz
www.optel.pl