W dniu 26.08.2019 o 12:28, RoMan Mandziejewicz pisze:
> Hello mk,
>
> Monday, August 26, 2019, 10:24:11 AM, you wrote:
>
>>>> A, jeszcze jedno, o szybkości zbierania światła decyduje obiektyw, a
>>>> mała matryca może być tak samo czuła jak duża. Bo czemu nie? Wszak duża
>>>> powierzchnia dużej matrycy składa się z wielu malutkich powierzchni...
>>>>> Duży piksel = większa czułość = niższe szumy = krótki czas ekspozycji.
>>>> Śmierdzi mi tu popularnym wśród fotografów mitem o złych megapikselach i
>>>> dobrym dużym pikselu...
>>> Nic nie śmierdzi - czysta fizyka. Kwantowa. Jak piksel zaczyna zbierać
>>> policzalną liczbę fotonów, to nie ma mowy o małych szumach.
>> No to bierzemy duży piksel i ciach go pionowo, i jeszcze raz ciach go
>> poziomo. Był jeden, mamy cztery. Czemu owe cztery piksele mają być
>> gorsze w pozyskiwaniem fotonów niż duży przed podziałem?
>
> Dlatego, że każdy z nich dostanie 1/4 fotonów w porównaniu z tym
> dużym. Takie trudne do zrozumienia?

Nietrudne i doskonale to rozumiem. Ale w tym punkcie nie można zakończyć
analizy problemu. Gdyby zastąpić jeden duży na jeden mały, to by tak
było, ale nie jest! Wszak w zamian za jeden duży mamy cztery małe. Nie
ignoruj tego.

> Poziom szumów rośnie o dwa bity -
> 12 dB. To bardzo dużo.

Zwiększenie o dwa razy liczby próbek pomiarowych daje zmniejszenie szumu
wyniku uśrednionego o sqrt(2), czyli ok. 3 dB. W powyższym przykładzie
mamy z dwukrotnie przeprowadzonym połowieniem, czyli:
sqrt(2)*sqrt(2) = 2,
albo 3 dB + 3 dB = 6 dB,
albo 1 EV.

Aby dokończyć analizę problemu trzeba wziąć pod uwagę, że piksel jest
mniejszy -- szumi bardziej, ale szumi mniejsza powierzchnia.

pzdr
mk