Użytkownik "Jarosław Sokołowski" <j...@l...waw.pl> napisał w wiadomości
news:slrnplcev7.bp6.jaros@falcon.lasek.waw.pl...
> HF5BS pisze:
>
>> Hmm... nie pamiętam, aby wysyłane paczki lakowano (co nie znaczy,
>> ze tego nie robiono), ale za to pamiętam, że lak na poczcie był.
>> Miał formę mini-pryncypałka, taki prostopadłościan, szeroki i wysoki
>> ok. 1 cm, a długi na może ok. 10,
>
> Długi na jakieś dwadzieścia. Ale łatwo sie łamał, więc rzadko występował
> w całości. W przekroju nie kwadratowy, lecz trapezowy (wylewny do formy,
> jak batonik czekoladowy). Szeroki gdzieś na półtora, wysoki na niecały
> centymetr. Mam gdzieś jeszcze całe pudłko laku, z etykietką, ale nie
> będę teraz szukać by zrobić dokładny pomiar.

Jasne, że nie dokładnie tak. Ale mniej-więcej.

>
>> barwa ciemnej czekolady, przynajmniej tak zapamiętałem jego łamanie się.
>
> Czerwonawy bardziej, jak wino. Albo jak dobre porto.

Spotykałem różne kolory, od bardziej czerwonego, jak piszesz, przez mój
brązowy, to chyba nawet z lekką nutą zieleni.

>> Być może lakowano paczki wartościowe, jako pieczęcią. Widywałem parę
>> razy (dawno już) lakowe pieczęcie w biurach, jak urzędnicy wychodzili
>> po pracy, to bywało lakowane, do otwarcia rano, obecnie widuję
>> plastelinę.
>
> Widywałem wyłącznie plastelinę, lakowanie trudno mi sobie wyobrazić,
> to proces gorący.

Tak, wiem... jednak coś mi po głowie lata, że było coś lakowane, a-la
zabezpieczenie gapinetu urzędnika. Może jakaś szafka, gdzie można podłożyć
coś, aby lak nie nakapał, gdzie nie trzeba...?

>
>> Nie wiem, czy nie lakowano śrub skręcających urządzenie będące na
>> gwarancji. W telewizorach była częściej plastelina, pamiętam jednak,
>> że kilka razy wykruszałem coś a-la lak właśnie, głównie z urządzeń
>> rosyjskich/radzieckich.
>
> To prawda, ruskie niemal obowiązkowo, ale w naszych też się zdarzało.
> Fabrycznie, bo jak przychodził magik do telewizora na gwarancji, to
> miał plasteline i pieczątkę.

Dokładnie tak! Gdzieś nawet spotkałem się z opisem, jak tę plastelinę
wydłubać, aby jej nie uszkodzić, rzecz jasna, chodzi o to, aby ją, po
własnym zajrzeniu, włożyć na miejsce, gdzie była.

--
Łapy, łapy, cztery łapy,
A na łapach pies kudłaty.
Kto dogoni psa? Kto dogoni psa?
Może ty? Może ty? Może jednak ja...?